Książka poświęcona jest dziejom mieszkańców pogranicza czesko-śląskiego, na południe od Kamiennej Góry i południowy wschód od Jeleniej Góry, w granicach współczesnej gminy Lubawka. W ciągu 2. połowy XIII w. i XIV w. miała tu miejsce intensywna akcja osiedlania nowych mieszkańców przez książąt śląskich oraz władców i możnych czeskich. Władcy księstwa świdnicko-jaworskiego wykorzystali Lubawkę jako centrum administracyjne i symbol władzy książęcej nad pograniczną okolicą. Jednocześnie Bolko I ufundował w Krzeszowie w 1292 r. opactwo cystersów, które do końca XIV w. przejęło na własność większość miejscowości położonych na terenie dzisiejszej gminy. W pierwszej połowie XVI w. mieszkańcy wsi klasztornych, a z pewnością szlacheckich, stali się zwolennikami Reformacji. Ostatnią ćwierć XVI w. i początek kolejnego stulecia można uznać za decydujące o kształcie życia w naszej okolicy. Opat Caspar II Ebert (1576–1609) przeprowadził całościową reformę życia społecznego i gospodarczego. Zmiany, jakie wprowadził, wywołały opór lokalnych społeczności. W Chełmsku Śląskim narastające niezadowolenie doprowadziło do eksplozji w 1620 r. W zamieszkach zginął opat Martinus Clavei. Opat Bernhard Rosa (1660–1696) podtrzymał wizję wspólnoty podporządkowanej klasztorowi w sferze gospodarczej, wyznaniowej i prawnej. Rozwój aktywności tkaczy, którzy pojawili się już w połowie XVII w., wyraźny był zwłaszcza u schyłku tego stulecia i na początku wieku XVIII. Opaci krzeszowscy wspierali koncentrację rzemiosła w miasteczkach, które stały się centrami produkcji niskiej jakości, taniego płótna. W toku ponad pięciu wieków funkcjonowania klasztoru w Krzeszowie jego wpływ na okolicę był przemożny. W 1810 r. król Prus podjął decyzję o zniesieniu niemal wszystkich klasztorów na Śląsku. Opactwo w Krzeszowie przestało istnieć. Świat lokalny zmieniał gwałtowanie i radykalnie swój kształt.Książka poświęcona jest dziejom mieszkańców pogranicza czesko-śląskiego, na południe od Kamiennej Góry i południowy wschód od Jeleniej Góry, w granicach współczesnej gminy Lubawka. W ciągu 2. połowy XIII w. i XIV w. miała tu miejsce intensywna akcja osiedlania nowych mieszkańców przez książąt śląskich oraz władców i możnych czeskich. Władcy księstwa świdnicko-jaworskiego wykorzystali Lubawkę jako centrum administracyjne i symbol władzy książęcej nad pograniczną okolicą. Jednocześnie Bolko I ufundował w Krzeszowie w 1292 r. opactwo cystersów, które do końca XIV w. przejęło na własność większość miejscowości położonych na terenie dzisiejszej gminy. W pierwszej połowie XVI w. mieszkańcy wsi klasztornych, a z pewnością szlacheckich, stali się zwolennikami Reformacji. Ostatnią ćwierć XVI w. i początek kolejnego stulecia można uznać za decydujące o kształcie życia w naszej okolicy. Opat Caspar II Ebert (1576–1609) przeprowadził całościową reformę życia społecznego i gospodarczego. Zmiany, jakie wprowadził, wywołały opór lokalnych społeczności. W Chełmsku Śląskim narastające niezadowolenie doprowadziło do eksplozji w 1620 r. W zamieszkach zginął opat Martinus Clavei. Opat Bernhard Rosa (1660–1696) podtrzymał wizję wspólnoty podporządkowanej klasztorowi w sferze gospodarczej, wyznaniowej i prawnej. Rozwój aktywności tkaczy, którzy pojawili się już w połowie XVII w., wyraźny był zwłaszcza u schyłku tego stulecia i na początku wieku XVIII. Opaci krzeszowscy wspierali koncentrację rzemiosła w miasteczkach, które stały się centrami produkcji niskiej jakości, taniego płótna. W toku ponad pięciu wieków funkcjonowania klasztoru w Krzeszowie jego wpływ na okolicę był przemożny. W 1810 r. król Prus podjął decyzję o zniesieniu niemal wszystkich klasztorów na Śląsku. Opactwo w Krzeszowie przestało istnieć. Świat lokalny zmieniał gwałtowanie i radykalnie swój kształt.
