Książka przedstawia dzieje mieszkańców Milicza, niewielkiego miasta na pograniczu Ślaska i Wielkopolski, oraz społeczności zamieszkujących otaczające go ziemie. Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z okresu paleolitu. Jednak dopiero od około 1700 r. p.n.e. rozpoczyna się czas trwałego zasiedlenia przez człowieka tych terenów. W 2 połowie X w. wybudowano tu gród, który w kolejnych wiekach odgrywał duże znaczenie jako twierdza na pograniczu Śląska i Wielkoposlki. W bliżej nieokreślonym momencie, ale najpóźniej w początkach XII w., okolice Milicza stały się własnością wrocławskiego Kościoła. W 1358 r. biskup sprzedał Milicz księciu oleśnickiemu. W 1492 r. miasto i okolicę przejął król czeski, który w 1494 r. przekazał je Siegmundowi Kurzbachowi. Kurzbachowie władali okolicą do 1590 r. W tym roku władzę nad Miliczem przejął Joachim Maltzan. Rodzina Maltzanów władała tutejszymi ziemiami do początku XIX w., następnie do 1945 r. zachowała dominującą rolę gospodarczą w okolicy.
