Monografia opisuje dzieje wsi Szczepanów i jej mieszkańców od czasów najdawniejszych do współczesności. Szczepanów leży na Równinie Wrocławskiej należącej do Niziny Śląskiej i wraz z kilkoma wsiami znajduje się w mocno zalesionej płaskiej dolinie Odry. Pierwsze ślady pobytu człowieka w Szczepanowie pochodzą z okresu neolitu i od tego czasu potwierdzona jest ciągłość osadnicza na obszarze administracyjnym wsi. W źródłach pisanych Szczepanów i Jaśkowice pojawiły się po raz pierwszy w 1307 r. Wokół dwóch folwarków poświadczonych w połowie XIV w. ukształtowały się na początku XVI w. dwa dominia szlacheckie. Pierwsze z nich, należące aż do końca II wojny światowej do szlachty śląskiej, skupiało się wokół majątku Górny Szczepanów, drugie zaś także było we władaniu szlacheckim, a po ich zakupie w pierwszej połowie XVII w. przez Wrocław zostało włączone do średzkiego lenna zamkowego wokół majątku Dolny Szczepanów. W latach 40. XIX w. wybudowano linię kolejową Wrocław – Berlin i dworzec kolejowy. Leżące na obszarze administracyjnym Szczepanowa majątki, wsie oraz folwarki zostały zjednoczone w jeden organizm w końcu lat 20. XX w. Na przestrzeni dziejów Szczepanów był kilkakrotnie bardzo poważnie niszczony (wojna trzydziestoletnia, 1813 r., luty 1945 r.). Po raz pierwszy kościół św. Szczepana został wspomniany w 1331 r. W latach 20.-30. XVI w. cała wieś przeszła na luteranizm, w latach 1653-1654 nastąpiła jej rekatolizacja. We wsi w ciągu kilkuset lat jej dziejów funkcjonowały dwa kościoły i trzy kaplice.
