Lubawka-Ułanowice - K. św. Krzysztofa z pałacem opackim, d. św. Wspomożycieli

Kościół powstał na zlecenie opata krzeszowskiego Bernharda Rosy, jako miejsce pielgrzymkowe związane z kultem Czternastu Świętych Wspomożycieli. Pierwotny kościół wybudowany został przez Marcina Urbana w latach 1685 - 1687. Sanktuarium cieszyło się taką popularnością, że w 1723 roku opat Dominicus Geyer postanowił wznieść większy, murowany kościół, co też zostało zrealizowane przez Michaela Jentscha. Do zachowanej do dzisiaj świątyni dobudowano w latach 1790 - 1792 taras z kryptą św. Aleksego i kamienną balustradą. Co ciekawe, do kościoła prowadziła niegdyś droga oznaczona 14 kolumnami z posągami świętych, z czego zostały tylko trzy. Dość skromne wyposażenie kościoła zostało wykonane głównie w stylu barokowym, a uzupełnia je kilka dziewiętnastowiecznych obrazów. Oprócz cyklu wizerunków Czternastu Wspomożycieli uwagę zwraca ołtarz główny, wykonany w 1690 roku przez krzeszowski warsztat Georga Schröttera. Pierwotnie nastawa ta służyła jako ołtarz boczny w kościele opackim w Krzeszowie, a do kościoła św. Krzysztofa trafiła w 1728 roku. Ołtarz ten łączy przedstawienie patronów kościoła z wizerunkiem Świętej Rodziny jako Trójcy Stworzonej. Dwa ołtarze boczne zostały wykonane przez Antona Hoffmana w 1714 roku. W niszy w ścianie północnej uwagę zwraca figura Matki Bożej z Dzieciątkiem (1668 - 1669), najprawdopodobniej dłuta legnickiego rzeźbiarza Matthäusa Knotego. Nad wejściem głównym wiszą trzy małe obrazy wotywne z II połowy XVIII wieku. Drewniany strop z dekoracją floralną powstał w 1723 roku. Na szafie w zakrystii stoją rzeźby św. Bernarda z Clairvaux i św. Benedykta autorstwa Schröttera. Na balustradzie tarasu w 1792 roku umieszczono wtórnie dwie kamienne rzeźby: św. Barbary i św. Katarzyny. Szczególną atrakcją kościoła jest zachowana krypta pod schodami, w której znajduje się naturalnej wielkości rzeźba św. Aleksego. Głównym skarbem kościoła jest seria obrazów Czternastu Wspomożycieli. Zostały one namalowane w pierwszej ćwierci XVIII wieku. Do dzisiaj z tego zespołu barokowych płócien zachowało się tylko siedem obrazów: św. Barbara, św. Idzi, św. Pantaleon, św. Eustachy, św. Dionizy, św. Katarzyna Aleksandryjska i św. Błażej. Sądząc na podstawie cech formalnych przedstawień, ich autorem był legnicki malarz Jeremias Josef Knechtel. W końcu XIX wieku postanowiono uzupełnić brakujące przedstawienia świętych. Do tego celu zatrudniono Hieronymusa Richtera z Kłodzka, który w 1884 roku namalował obrazy: św. Krzysztof, św. Cyriak i św. Akacjusz, oraz Paula Assmanna z Opawy, który wykonał wizerunki: św. Wit, św. Małgorzata i być może także św. Erazma i św. Jerzego. Obecnie wszystkie czternaście obrazów cyklu wisi na ścianach świątyni, stanowiąc główny malarski element wnętrza.