Pierwotnie był to luterański kościół św. Krzyża. Jeden z sześciu kościołów łaski powstałych po układzie altransztadzkim z 1707 r. Budowa rozpoczęła się w czerwcu 1709, a zakończyła w roku 1714. Duży wkład w nią wniosła rodzina hrabiów Maltzan. Architektem i budowniczym był Gottfried Hoffman z Oleśnicy. Wieża kościoła początkowo miała około 59 metrów, ale w obawie przed runięciem została w 1789 r. skrócona o 10 metrów. Na wieży znajdują się trzy dzwony ufundowane przez rodzinę hr. Maltzan na początku XX wieku. Arcydziełem zdobiącym kościół był żyrandol odlany z brązu pochodzący z 1720 r. autorstwa G. A. Miehla i bogato zdobiona ambona wraz z barokową chrzcielnicą. Oba te przedmioty zostały w 1955 r. przewiezione do katedry poznańskiej. We wnętrzu zachowały się oryginalne, 33-głosowe organy z roku 1718, ufundowane przez barona Salish i wybudowane przez W. Sauera oraz trzy kondygnacje drewnianych empor. Po II wojnie światowej kościół św. Krzyża został przemianowany na rzymskokatolicki p.w. św. Andrzeja Boboli.
