W XII w. na tym terenie znajdowała się kasztelania. Potem dobra należały do arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, a od 1358 r. do kapituły wrocławskiej. Samo miasto było lokowane około 1312 r.
Zamek wzniósł w połowie XIV w. książę oleśnicki Konrad I. W 1494 r., kiedy Milicz należał do Czech, właścicielem zamku został Sigmund Kurzbach, który dokonał renesansowej przebudowy. W 1536 r. zamek spłonął, ale szybko został odbudowany. W 1590 r. Milicz przeszedł w ręce rodziny von Maltzan i do nich należał do 1945 r.
Rodzina ta przeprowadzała w ciągu XVII w. remonty i przebudowy siedziby, ale kiedy w latach 1790 - 1800 powstała w pobliżu nowa rezydencja w postaci klasycystycznego pałacu, zamek został przekształcony w przędzalnię bawełny i włączony w obręb parku. W niedługim czasie zamek ponownie spłonął. Odbudowano go w stylu neogotyckim i umieszczono ponownie przędzalnię, farbiarnię sukna oraz teatr pałacowy.
W połowie XIX w. budowlę opuszczono i odtąd popadała w ruinę.
Średniowieczny zamek księcia Konrada I był zbudowany prawdopodobnie na planie nieregularnego wieloboku, posiadał trzykondygnacyjną wieżę mieszkalną i budynki towarzyszące. Całość otoczona była murem i fosą. Przypuszcza się, że wjazd znajdował się od wschodu.
[za:] http://dolny-slask.org.pl/524252,Milicz,Zamek_w_Miliczu_ruiny.html
Online [19.02.2016]