Piotrowice Średzkie - K. par. św. Katarzyny

Założenie kościelne zlokalizowane jest w centralnej części wsi. Kościół jest budowlą gotycką z elementami barokowymi i neogotyckimi. Wzniesiony w 2 poł. XV w., w l. 1540-1653 służył protestantom. W 1753 r. nawę kościoła przykryto sklepieniem krzyżowym oraz zmieniono kształt okien nawy i wieży, zamykając je półkoliście. Wtedy też dobudowano do prezbiterium kaplicę oraz zakrystię (wcześniejsza wzmiankowana w czasie wizytacji świątyni z l. 1666/1667). W 1855 r. dzięki staraniom ówczesnego proboszcza F. Hoffmanna przemurowano górną część wieży, podwyższając ją o 60 stóp, zmieniono też pokrycie hełmu z gontu na łupek. W 1856 r. w otworach okiennych założono witraże ornamentalne wykonane w Instytucie Witrażowym Adolpha Seilera (1846-1945). W 1858 r. pomalowano wnętrze świątyni i odnowiono ołtarz (wyk. pozłotnik Plachetka z Prudnika). W 1887 r. wykonano neobarokową emporę muzyczną (z inicjatywy proboszcza Fürstenmühla). Kościół remontowany 1972 r. (zamiana pokrycia hełmu wieży z łupka na blachę), 1961 (odnowienie tynków wewnętrznych), 1969 r. (malowanie wnętrza), 1998 (wymiana tynków zewnętrznych i malowanie elewacji).
Kościół orientowany, murowany z cegły i tynkowany. Korpus założony na planie prostokąta, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium oraz IV-kondygnacyjną wieżą od zachodu, w której przyziemiu kruchta. Przy prezbiterium od południa kaplica na planie prostokąta oraz prostokątna zakrystia od płn.-wsch. Prezbiterium i nawa oskarpowane, korpus kościoła kryty ceramicznym dachem dwuspadowym, prezbiterium pięciopołaciowym. Wieża zwieńczona ostrosłupowym hełmem, krytym blachą, z krzyżem na gałce. Wnętrze nawy jednoprzęsłowe, nakryte sklepieniem krzyżowym. W prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe o promienistym układzie żeber, piaskowcowe maswerki w otworach okiennych oraz takiż portal i sakramentarium; pod prezbiterium krypta (wzmiankowana w czasie wizytacji świątyni z l. 1666/1667), w której chowano właścicieli majątku ziemskiego. Zakrystia nakryta sklepieniem krzyżowym, kaplica kolebką.
Najważniejsze elementy wyposażenia kościoła: barokowy i neobarokowy ołtarz główny ok. 1770, odnowiony w 1858 r., konserwowany ok. 1900; barokowe ołtarze boczne: północny ok. 1740 z manierystycznym obrazem „Pokłon Trzech Króli” z 1606 r. oraz południowy ok. 1750, odnowiony ok. 1858 r.; rokokowa ambona ok. 1760, manierystyczna chrzcielnica 1616; neoklasycystyczny prospekt organowy z instrumentem firmy Schlag &Söhne” ze Świdnicy, zakupiony w 1898 r.; balaski z 2 poł. XIX w., a także dwie barokowe kraty z 1753 r. między nawą i wieżą oraz w kruchcie zachodniej. Ponadto gotycki portal w prezbiterium i sakramentarium z piaskowca z XV w. W świątyni zachowane także rzeźbione w piaskowcu figuralne płyty nagrobne Friedricha von Niemitz z Piotrowic († 1615) i jego dziecka w wieku niemowlęcym († 1594); Georga von Seidlitz († 1607); nieznanej z nazwiska kobiety (ok. 1600); Christopha von Niemitz († 1599); Anny von Niemitz z domu von Mühlheimb († po 1616) oraz młodzieńca z rodu von Seidlitz († 1616). Ponadto w prezbiterium zachowane dwa aedikulowe nagrobki Conrada Nimitz von Silwitz auf Groß-Peterwitz († 1562) oraz jego żony Margarethy Niemitz von Groß-Peterwitz, z domu Gotsch von der Schwartzbach († 1567). W prezbiterium także barokowe, inskrypcyjne epitafium proboszcza i protonotariusza apostolskiego Franza Jacoba von Kindler (1725).
Na elewacjach kościoła figuralne płyty nagrobne z piaskowca: Conrada von Niemitz z Piotrowic († po 1600); Anny von Niemitz z domu von Seidlitz († po 1600); dziecięca Christopha von Niemitz z Piotrowic († 1597).
Na wieży kościoła zachowane trzy dzwony z 1840, ok. 1850 r. i XX w.