Postolin-Karmin - Zespół pałacowy i folwarczny

Majątek wzmiankowany od 1787 r. W 1888 r posiadłość nabył Heinrich von Salisch z sąsiedniego Postolina (auf Postel). W rękach jego rodziny dobra pozostały do końca drugiej wojny światowej. W 1937 r. od rodziny von Salisch dzierżawił majątek Robert Lohr z Milicza. Najemcą rezydencji była organizacja Służba Pracy Rzeszy, oddział dla kobiet. Po zakończeniu drugiej wojny światowej folwark wraz z pałacem znalazł się w gestii Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Rezydencja nie była użytkowana, budynek ulegał dewastacji. W 1985 roku pałac należał do Spółdzielni Kółek Rolniczych z Milicza. Zabytek pozostawał niezagospodarowany, zniszczeniu uległ dach. W 1991 roku rezydencja była własnością Urzędu Miasta i Gminy Milicz. Obecnie zabytek prawdopodobnie należy do osoby prywatnej. Dach został wymieniony, budynek zabezpieczono przed wejściem.
Dwór w Karminie wzmiankowany był już w 1787 roku. Obecny klasycystyczny pałac został ufundowany w 1806 roku. Rezydencję przekształcono w 1903 roku. Budynek murowany z kamienia i cegły, potynkowany, założony na planie prostokąta, podpiwniczony, parterowy, z użytkowym poddaszem i dwukondygnacyjnymi ryzalitami, nakryty dachem mansardowym z facjatkami i nowszymi świetlikami. Fasada (elewacja północna) jedenastoosiowa, z centralnym trzyosiowym ryzalitem mieszczącym główne wejście. Nad wejściem herb rodu von Salisch i kwadratowe pola z inicjałami fundatorów i datami budowy. Ryzalit dzielony półkolumnami jońskimi, zwieńczony trójkątnym naczółkiem. Elewacja południowa powtarza układ fasady. Elewacje boczne pięcioosiowe, z centralnymi trzyosiowymi ryzalitami, zamkniętymi trójkątnymi naczółkami. Elewacje w znacznym stopniu uproszczone, pozbawione wielu detali. Pierwotnie posiadały gzyms koronujący wsparty na kroksztynach, profilowane obramienia okienne i podokienniki ozdobione motywem fartuszkowym, rozetami i girlandami warkoczowymi. Układ wnętrz trzytraktowy. Na osi sień, westybul i salon. W piwnicach sklepienia kolebkowe z lunetami, w pozostałych pomieszczeniach zastosowano płaskie stropy, niektóre z sufitami o dekoracji fasetowej. Na południe od pałacu znajduje się odbudowana parterowa oficyna, określana również jako domek ogrodnika. Od wschodu do rezydencji przylega park krajobrazowy. Na północ od niego wznoszą się zabudowania pofolwarczne.