Ramułtowice - K. par. św. Anny

Kościół parafialny p.w. św. Anny, neogotycki, posadowiony na miejscu wcześniejszej świątyni szachulcowej z drewnianą wieżą, wzniesiony w l. 1870-1873 wg projektów z l. 1869-1871, opracowanych przez wrocławskiego architekta Carla Johanna Bogislawa Lüdecke (1826-†1894) [projekt zachowany w Technische Universität Berlin]. Wystawiony jako filialny parafii w Chmielowie. Koszt budowy w dużej mierze poniósł hrabia Lazarus Henckel von Donnersmarck (1835-†1914) wraz z żoną Marią von Henckel z domu hrabiną von Schweinitz und Krain, baronową von Kauder (1838-†1914). Kościół remontowany w 1902 (naprawa wieży i dachu) i 1925 r. (naprawa dachu) oraz w l. 2001/2002 (wieża). W latach 1937-1938 przeprowadzono gruntowną renowację wnętrza kościoła (proj. malarz Otto Riedel).
Ze starej świątyni przeniesiono dzwon, a na cmentarzu przykościelnym ustawiono dwie kamienne chrzcielnice z końca XV w.
Kościół orientowany, murowany z cegły, z częściowo tynkowanym detalem architektonicznym, oskarpowany. jednonawowy, trójprzęsłowy, z niższym, dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym pięciobocznie. Przy prezbiterium od południa IV-kondygnacyjna wieża na planie prostokąta, w której przyziemiu zakrystia. Od wschodu do wieży przylega okrągła klatka schodowa prowadząca na jej II kondygnację. Przy prezbiterium od północy kaplica na planie prostokąta z dachem pulpitowym. Nawa poprzedzona od zach. kruchtą na planie prostokąta, z dachem dwuspadowym. Gzymsy wieńczące szczyty fasady, kruchty i wieży profilowane, piaskowcowe. Ponad nawą i prezbiterium ceramiczne dachy dwu- i wielospadowy. Hełm wieży glorietowy, prześwitowy, oktogonalny, drewniany, ostrosłupowy, zwieńczony iglicą ze spłaszczoną kulą i krzyżem; pierwotnie kryty łupkiem, zastąpionym po 1945 r. blachą. Nawa i prezbiterium przekryte sklepieniami krzyżowo-żebrowymi; na zwornikach i służkach m.in. dekoracja z liści i owoców winnego grona, stylizowanych liści dębu i żołędzi. W kruchcie portal z profilowaną archiwoltą wspartą na dwóch piaskowcowych, liściastych wspornikach.
Najważniejsze elementy wyposażenia kościoła neogotyckie, zostały zaprojektowane przez C.J.B. Lüdecke w 1871 r. i wykonane w 1874 r.; ufundowane zapewne przez Lazarusa IV „Lazy” hrabiego Henckel von Donnersmarck i jego żonę Marię von Henckel z domu hrabinę von Schweinitz und Krain, baronową von Kauder. Są to: ołtarz główny z sygnowanym obrazem olejnym autorstwa Ferdinanda Wintera, przedstawiającym „św. Annę uczącą Marię”; ołtarz boczny południowy z sygnowanym obrazem olejnym autorstwa Ferdinanda Wintera, przedstawiającym „Chrystusa z sercem gorejącym i kielichem eucharystycznym”; ołtarz boczny północny z sygnowanym obrazem olejnym autorstwa Ferdinanda Wintera, przedstawiającym „Matkę Boską z sercem gorejącym i Dzieciątkiem”; ambona oraz empora i prospekt organowy. Ponadto zachowane także neoromańska chrzcielnica z ok. 1874 r.; zespół neogotyckich figuralnych i ornamentalnych witraży z l. 1872-1874, wykonanych przez wrocławską firmę Adolpha Seilera, a także neogotyckie ławki i ława kolatorska, balustrada prezbiterium, konfesjonał z ok. 1874 r. Na wieży zachowany dzwon z 1520 r. zawieszony na konstrukcji z 1912 r. oraz uszkodzony zegar wieżowy z 1887 r.