Siemidrożyce - K. fil. św. Bartłomieja

Kościół filialny p.w. św. Bartłomieja, rzymsko-katolicki, wzniesiony w 1797 r., w miejscu wcześniejszej, drewnianej świątyni z ok. 1330 r., opisanej jako zrujnowana w 1666 r., i zburzonej po pożarze w 1796 r. Rozbudowany w l. 1902-1903 o partię prezbiterium (w miejscu wcześniejszej zakrystii), remontowany w 1911 (remont wieży, wyk. dekarz Johann Mentzel z Piotrowic; zasypanie krypty pod posadzką nawy), 1968 (odnowiono wnętrze), 1976 (pokrycie wieży blachą i remont tynków zewnętrznych) i 2001 r. (remont dachu i wnętrza oraz odnowienie wystroju i wyposażenia).
Kościół orientowany, murowany z cegły, tynkowany, założony na planie prostokąta, z niższym, węższym, oskarpowanym i prosto zamkniętym prezbiterium. Przy korpusie od zachodu III-kondygnacyjna, kwadratowa wieża nakryta ostrosłupowym hełmem; przy prezbiterium od północy zakrystia na planie prostokąta. Nad nawą dach dwuspadowy; nad prezbiterium trójspadowy, ceramiczny, nad zakrystią pulpitowy o niewielkim spadku; hełm wieży kryty blachą. Wnętrze salowe, nawa i prezbiterium nakryte stropami z fasetą, prezbiterium wydzielone od nawy pełnym łukiem tęczowym; w zakrystii strop. Na więźbie dachowej umieszczone daty: 1797 oraz 1902.
Najważniejsze elementy wyposażenia: rokokowy i wczesnoklasycystyczny ołtarz z neogotyckim antependium z lat 1797 i 1902, odnowiony w 2001; empora organowa, balaski i ambona wczesnoklasycystyczne z 1797 r., odnowione w 2001 r.; klasycystyczny dzwon z 1836 r. Ponadto na elewacjach zakrystii zachowane dwie figuralne, dziecięce płyty nagrobne: n.n. († 1608) oraz Friedricha von Flackenhein († 1590).