Wzniesiony dwuetapowo: 1381–1382 i 1. połowy wieku XV, zmodernizowany około roku 1550, ewangelicki w latach 1555–1654, przebudowa połączona z regotycyzacją w 1901 roku, remontowany w latach 1968–1970.
Gotycki, trójnawowy, pięcioprzęsłowy korpus (z 1. połowy wieku XV) pseudobazyliki, z trójprzęsłowym prezbiterium zamkniętym trójbocznie (1381–1382), oskarpowany; przesklepiony krzyżowo z żebrami (zworniki w formie tarcz i rozet, żebra na wspornikach ostrosłupowych i rzeźbionych, z dekoracją geometryczną oraz w kształcie głów ludzkich i zwierzęcych). Na pn. od prezbiterium dwukondygnacyjny aneks z zakrystią w przyziemiu i powyżej pomieszczeniem sklepionym kolebką. W narożu między prezbiterium a nawą pd. kwadratowa wieża, wyżej ośmioboczna, zwieńczona cebulastym hełmem. Od pd. oskarpowana kruchta (1901), z neogotyckim, blankowanym szczytem.
Gotyckie portale pd. i zach. (z końca wieku XV), z bogatą dekoracją rzeźbiarską: pd. zwieńczony wimpergą w formie „oślego grzbietu”, z bocznymi sterczynami i motywem winorośli na tympanonie.
opracował dr hab. Piotr Oszczanowski
