Gmina Kostomłoty

Kościół filialny p.w. św. Bartłomieja, rzymsko-katolicki, wzniesiony w 1797 r., w miejscu wcześniejszej, drewnianej świątyni z ok. 1330 r., opisanej jako zrujnowana w 1666 r., i zburzonej po pożarze w 1796 r. Rozbudowany w l. 1902-1903 o partię prezbiterium (w miejscu wcześniejszej zakrystii), remontowany w 1911 (remont wieży, wyk. dekarz Johann Mentzel z Piotrowic; zasypanie krypty pod posadzką nawy), 1968 (odnowiono wnętrze), 1976 (pokrycie wieży blachą i remont tynków zewnętrznych) i 2001 r. (remont dachu i wnętrza oraz odnowienie wystroju i wyposażenia).

Zespół pałacowo-parkowy z folwarkiem zajmuje wschodnią część wsi, rozciągając się na płn.-wsch. od kościoła paraf. p.w. św. Katarzyny oraz na południe od drogi wiejskiej prowadzącej do Kątów Wrocławskich. Południową granicę założenia wyznacza rzeka Strzegomka; od wschodu za murem parkowym usytuowana jest dawna cukrownia należąca do majątku.
Od czasów nowożytnych do 1945 r. dobra piotrowickie wchodzące w skład różnych kompleksów majątków ziemskich, miały zawsze rangę głównych dóbr rezydencjonalnych, co zadecydowało o okazałości i reprezentacyjności założenia.

Dwór – obecnie w ruinie (pozbawiony dachu, stropów i części podziałów wewnętrznych), wzniesiony został w 1853 r., co upamiętniała tablica wmurowana w fasadzie. Założony na planie prostokąta, jako podpiwniczony, I-kondygnacyjny budynek o skromnym detalu architektonicznym, nakryty był dwuspadowym, ceramicznym dachem, z facjatą zwieńczoną spłaszczonym, trójkątnym naczółkiem na osi fasady. Bryłę wzbogacał niewielki, pięcioboczny ryzalit przy płd.-zach. narożu budowli, zwieńczony belwederem. Główne wejścia do budynku w fasadzie i elewacji tylnej poprzedzały jednobiegowe schody ze spocznikami.